Panie, opoko moja, twierdzo i wybawicielu. Mój Bóg jest skałą, na której się chronię, moją tarczą i mocą mojego zbawienia, moją warownią. Ps 18.3

Nie pierwszy raz świat został dotknięty pandemią. Choroby zawsze były częścią naszego istnienia. Kilka tygodni wstecz życie było normalne. Ale z powodu małego wirusa, cały świat obrócił się do góry nogami! Świat dzisiaj jest szalenie inny niż świat, który znaliśmy kilka tygodni temu.

Jak wiele naszych planów zostało postawionych na głowie? Marzenia wielu ludzi rozsypały się. Miliony ludzi są przerażone, oddzielone nagle od kochanych i członków rodzin. Świat ekonomiczny już zatrząsł się i to będzie koniec gospodarki światowej jaką znamy. Dlatego nie trzymajmy się rzeczy tego świata kurczowo, trzymajmy się ich lekko.

Słyszę ludzi mówiących: "nie martw się, przejdziemy przez to". Doceniam ich optymizm i kiedy to mówi chrześcijanin jestem wdzięczny za ich zachętę. Są też tacy, co podsycają przerażenie wysyłając jakieś fałszywe informacje, filmiki, udające słowo prorocze. Właśnie teraz świat szuka odpowiedzi. Nie wysyłaj niepotrzebnych wiadomości, które powodują strach albo panikę. Wiem, że ten strach jest narzędziem diabła i dokładnie to próbuje on robić z tą pandemią.

Problem w tym, że ludzie chcą widzieć ochronę Boga jako magiczne pole sił, które chroni przed wirusem. Myślę, że jednym z powodów, iż wirus jest tak przerażający, jest to, że nie możemy widzieć wroga. Poważne jednak pytanie brzmi: czego Bóg chce nas nauczyć przez tę "godzinę próby"?

Czy Bóg woła byśmy pomyśleli, zastanowili się, na czym opieramy nasze życie, w czym pokładamy naszą nadzieję?

Jak daleko odsunęliśmy Boga sądząc, że nie potrzebowaliśmy Jego pomocy albo jego prowadzenia? Wszystko przecież naoliwione i doskonale pracuje. Nie wiemy czy to jest konsekwencja upadłego świata czy pracy szatana albo przyzwolenia Boga?

Bóg jednak jest suwerenny i nic nie zdarza się bez jego pozwolenia. Uwierzmy, że Bóg ma i w tym czasie kontrolę.

Ludzie czasami pytają: "Gdzie jest Bóg"? Być może lepszym jest pytanie: "Gdzie byliśmy? Co robimy? I co widzimy?"

Żyjemy w czasie kryzysu, w czasie ekstremalnej niepewności. Ludzie są zaniepokojeni. Potrzebujemy być głosami nadziei w świecie, który rozpaczliwie potrzebuje słowa zachęty.

Jak Kościół może odpowiedzieć w czasie wybuchu takiej epidemii? W czasie gdy doświadczamy realnego zagrożenia bytu.

Kiedy król Aramu toczył wojnę z Izraelem miał spór z prorokiem Elizeuszem i otoczył go z wojskiem w miejscowości Dotan. Sługa Elizeusza popadł w panikę i wtedy Elizeusz przekazał Boże rozwiązanie:

"Nie bój się, bo więcej jest tych, którzy są z nami, niż tych, którzy są z nimi. Następnie Elizeusz modlił się: Panie, otwórz, proszę, jego oczy i niech zobaczy! 2Król 6.16-17

Bóg zna nasze kłopoty i nasze smutki, słyszy nas i uzdrawia nasze myśli, naszego wewnętrznego człowieka.

"Droga Boża jest doskonała, słowo Pana wypróbowane. On jest tarczą wszystkich, którzy się u Niego chronią". Ps 18.31

O ciężkim stanie zdrowia Łazarza Jezus powiedział: "...Choroba ta nie prowadzi do śmierci, lecz jest na chwałę Boga, aby przez nią został uwielbiony Syn Boży" (Łk 11.4). Jezus wiedział jak skończy się ta dramatyczna sytuacja i On wie jak skończy się epidemia koronawirusa - ufajmy. Pytanie ciągle jest otwarte: jakie wyciągniemy wnioski, jakie podejmiemy działania po zakończeniu pandemii.

Ktoś powiedział: "jesteśmy wszyscy silni wystarczająco, by znieść próby innych".

Zawsze jest łatwiej doradzać innym, ale jak odnoszę się osobiście do tej sytuacji? Jak na nowo uporządkuję swoje priorytety?

To jest czas dla kościoła, by być kościołem. Szukajmy jak psalmista, Bożej ochrony, On jest naszą tarczą. Niech Bóg otworzy nasze duchowe oczy, bo On nie spóźni się z pomocą! Jednego jestem pewien, Bóg pisze nową historię na ten czas, w której musimy znaleźć się z naszym świadectwem zaufania Wszechmogącemu.

"Mój Bóg jest skałą, na której się chronię, moją tarczą."